dinsdag 28 juli 2015

Naturapi en non-communicatie.



Wie de Nederlandse Ambassade in Parijs wil bellen kan zich de moeite besparen;  er wordt nooit opgenomen.  Het is mogelijk een email te versturen – maar die wordt zelden of nooit beantwoord.
Dit geldt als het communicatietijdperk, maar het is opvallend hoe moeilijk het is om contact op te nemen met instanties en bedrijven gebruikmakend van moderne middelen als telefoon en email.

Websites zitten vaak onduidelijk in elkaar, waarbij niet zelden irrelevante informatie de nadruk krijgt terwijl primaire informatie ergens weggemoffeld zit.
Op veel websites is het adres van het bedrijf niet terug te vinden. Geen hoofdkantoor, geen vestigingsadressen, geen postadres. Namen van eigenaars of medewerkers ontbreken ook vaak.
En ook een email adres en een telefoonnummer ontbreekt. Of er is iets aan de hand met het nummer.  Zo bieden sommige Nederlandse bedrijven wel een speciaal nummer aan voor informatie (wat meestal betekent dat je naar een opname gaat luisteren) maar dat nummer kun je vanuit het buitenland niet bellen.
Als er al een mogelijkheid bestaat om een email te versturen, dan kan het alleen via een berichtenpagina op de website. Je moet je gegevens invullen, je codes, je wachtwoord, een onleesbare verhaspeling van cijfers en letters uitpuzzelen en je bericht mag niet langer zijn dan 17 letters inclusief spaties.

Naturapi heeft ook zo’n website waarbij het niet lukt om simpelweg een email te versturen met een vraag.  Via een omweg weet ik toch een email adres te bemachtigen en deze wordt nog beantwoord ook.

Al langer geef ik de voorkeur aan contact via email boven telefonisch contact. Mensen vergeten graag wat ze tijdens een telefoongesprek hebben beweerd of hebben toegezegd. En met email heb ik tenminste digitaal vastgelegd.  Dat maakt het eenvoudiger om aan te tonen dat de toezegging inderdaad gedaan is.
Bijkomend voordeel is dat ik de Franstalige uitleg met google kan vertalen. Het voorkomt misverstanden.

De dame die mijn emails beantwoord is vriendelijk en behulpzaam. Ze stuurt me een offerte voor de bijenkasten die ik wil hebben met de bijkomende transportkosten.  Ik ga er mee akkoord en het geld wordt overgemaakt – nadat het enige overtuigingskracht vergt om een IBAN nummer te krijgen. Het is me al vaker opgevallen dat Fransen moeilijk doen met het verstrekken van hun internationale banknummer.  Net zoals men in Frankrijk nog steeds een voorkeur heeft voor cheques, terwijl dat elders in Europa inmiddels al is afgeschaft.
Ik krijg een bevestiging binnen van het ontvangst van het geld. Tegelijkertijd wordt me verteld dat de bijenkasten onderweg zijn, maar dat het in verband met de 14 juli niet zeker is of de kasten arriveren op vrijdag de zeventiende of op maandag daarop. Dat vind ik geen onoverkomelijk bezwaar laat ik haar weten, zolang ik maar van tevoren weet wanneer de bijenkasten bezorgd worden, want ik ben niet elke dag thuis.

Vrijdag blijf ik thuis, maar er arriveert geen wagen met de beloofde bijenkasten. Maandag blijf ik opnieuw thuis. Weer geen kasten. Dan toch nog maar eens geïnformeerd.  En opnieuw uitgelegd dat ik het me niet kan veroorloven om nog langer thuis te zitten wachten. Ik wil weten op welke dag de bijenkasten bezorgd worden en of dit ’s morgens of ’s middags gaat gebeuren.  Ik krijg te horen dat dinsdag of woensdag de bijenkasten bezorgd worden.

Na weer twee dagen van tevergeefs thuis blijven overweeg ik de bestelling dan maar af te zeggen. Er zijn andere bedrijven die dezelfde bijenkasten op voorraad hebben.
Mijn emails worden niet meer beantwoord.  Ik vind een ander emailadres, maar ook daarvan krijg ik geen respons.  Op facebook vind ik het bedrijf terug en stuur een personal message. Er komt geen antwoord.

Dan toch maar telefonisch contact gezocht. Er wordt een omslachtig verhaal verteld over hoe de transporteur mijn telefoonnummer nodig heeft. Ik begrijp het niet helemaal; om je te registreren als client bij Naturapi moet je via internet allerlei persoonlijke gegevens verplicht opgeven – waaronder je telefoonnummer. Op basis daarvan ontvang ik ook hun catalogus en hun digitale reclameboodschappen. Dus waarom nu vragen naar mijn telefoonnummer ?
Er wordt toegezegd contact te zoeken met de transporteur. De verwachting is dat de bijenkasten vrijdag bezorgd worden.

Ondertussen wordt duidelijk dat de bijenkasten pas op vrijdag de zeventiende opgehaald zijn door het transportbedrijf. En niet de week daarvoor zoals de vriendelijke dame beweerde. Het was dus niet nodig om op vrijdag de zeventiende of de maandag daarop thuis te blijven, de kasten waren nog niet onderweg. De dame loog tegen me.

Vrijdag laat in de middag zijn de bijenkasten er nog steeds niet. Opnieuw bellen met Naturapi. Die zegt toe om contact te zoeken met de transporteur. Maar er wordt vervolgens niet teruggebeld.
Wederom bellen met Naturapi. Tot mijn verbazing blijkt de transportwagen ergens in het dorp te staan en de chauffeur probeert mijn woning te vinden.    
Opnieuw wachten, maar dan arriveert er inderdaad een enorme vrachtwagen. De wagen blijkt nagenoeg leeg en de bijenkasten liggen ergens voorin.  Ze zijn verpakt in flinterdun plastic. Terwijl de chauffeur ze op een wagentje  wil zetten vallen de bijenkasten met een klap op de grond.  Nooit goed voor bijenkasten – maar helemaal niet voor deze bijenkasten; ze zijn voorzien van glasplaten ! De chauffeur heeft moeite met de kasten en ze vallen nog een paar keer nog voor ze uit de vrachtwagen zijn. Het plastic is inmiddels al gescheurd.
Als de kasten eenmaal in de cour liggen oogt het als een chaos en is het een hele puzzel om te controleren of er schade is en of het compleet afgeleverd is.

Zowel in het bedrijfsleven als bij de overheidsinstanties geldt dat het nooit voorkomt dat er 1 specifiek probleem is.  Wanneer je een probleem signaleert, dan betekent het per definitie dat er ook nog een ander of zelfs meerdere problemen spelen.  Te vaak staat een bedrijf of instantie dan niet open voor kritiek – en dat is op zich al een probleem.

Ondanks alle communicatie apparatuur die de mens nu tot zijn beschikking heeft is dit meer dan ooit het tijdperk van de non-communicatie.


Tom Verhoeven
Auvergne, zomer 2015

Geen opmerkingen:

Een reactie posten