Een lome lentedag

Elke dag wordt ik vroeger gewekt door mijn hond Inna voor een ochtendwandeling met haar. Het is aangenaam lenteweer. Bijna alle bomen tooien zich met frisgroene bladeren. Alleen de Robinia en de Walnoot beginnen nog maar net.  Een zacht briesje brengt de bomen en planten in beweging.  Voor een moment denk ik dat de buren een nieuwe hond hebben,   maar het is een ree dat over het veld naderbij komt.  Het laat zich onverstoord even bewonderen en loopt vervolgens naar een verderop gelegen bosschage.  Het glooiende landschap is rustgevend voor de ogen – maar stil is het niet.  Ik hoor elke ochtend meer vogels fluiten, tjilpen en kwetteren.  Vanuit de verte hoor ik een pauw – het geluid draagt ver want de vogel verblijft ergens in het dorp. En dan dichterbij een fazant.

Thuis is het tijd voor een kop thee. Van de week zag ik al een paar keer een zwaluw in en uit de schuur vliegen.  Terwijl ik water opschenk vliegt de zwaluw het huis in, cirkelt een keer rond en vliegt weer naar buiten.  De rest van de ochtend ben ik met mijn dagelijkse klusjes bezig, het is zonnig weer dus de deur blijft open. De zwaluw maakt daar nog een paar keer handig gebruik van. Misschien op zoek naar een geschikte plek voor een nest.

Na mijn late ontbijt (of vroege lunch) vindt Inna het tijd voor een tweede wandeling.  Als we terugkeren tref ik een hommel die ik niet ken; zwart, oranje achterwerk en een gele vlek op rug. Het zou  een Bombus cullumanus kunnen zijn.  En dan is het een mooie vondst. Deze hommel was lang vrij algemeen in grote delen van Europa, maar deze omgeving blijkt zijn laatste veste te zijn.

Genietend van de zon sla ik mijn boek open – de auteur Mark Rowlands heb ik nog maar pas ontdekt en zijn boek “The philosopher and the Wolf – Lessons from the Wild on Love Death and Happiness”  klinkt veelbelovend.

De nacht was kort en de zon maakt me rozig. En ik doezel weg.

Een luidruchtig gebrom maakt me wakker. Ik ken dit geluid maar al te goed. Een paar jaar geleden had ik met enige regelmatig enkele van deze dames in huis. Het is het geluid van een hoornaar die bij schouder de vensterbank inspecteert.  Ze is groot, duidelijk een koningin op zoek naar een nestplaats.  Haar achterwerk is geel gestreept en daaraan is te zien dat het een inheemse hoornaar is en geen Aziatische. Bovendien is de Aziatische wat kleiner.  Ze bekijkt mijn deuropening nog even en vliegt dan naar de andere kant van de cour. Ben benieuwd waar ze haar thuis gaat vinden.

Ik probeer mijn artikeltje af te maken – maar voor Inna duurt het te lang. Met zulk mooi weer wil ze er op uit.  Ze heeft mijn schoenen alvast buiten gezet.   

Het is wat drukker op de weg. Als een auto passeert gaat Inna netjes aan de kant zitten. Als even later een quad voorbijkomt gaat deze in een boogje om ons heen. Inna zit weer aan de kant van de weg en bekijkt het rustig. Dan nadert een motor en die blijft akelig lang recht op ons af komen terwijl wij al aan de kant van de weg zijn gegaan. We kunnen niet verder opzij. Inna zit naast me, terwijl de motor alsmaar dichterbij komt. Dat is teveel voor haar en ze lijkt te exploderen van woede. Ze springt hoog op en de motorrijder wijkt op het laatste moment uit. Het is dat Inna aan de lijn zit en ik haar kan stoppen. Als ze in volle vaart tegen je aan springt is het moeilijk overeind te blijven op twee benen of op twee wielen.

Als de avond valt maken we nog een wandelingetje. De eerste sterren zijn al te zien en de zachte bries van vanmorgen is wat aangewakkerd.  De wind komt nu uit het zuidoosten en voelt warm. Het belooft morgen weer een zonnige dag te worden.