Fris voorjaar

Op het land voelt het zonnetje aangenaam, warm genoeg om in het gras achterover te liggen en bij te komen van een drukke middag. Vrouw naast je, honden en een paard die om je heen in het gras liggen , bijen die rond zoemen, de geur van tijm en andere wilde kruiden, een zacht lentebriesje. Dit klopt helemaal, het is lente!

Maar over het geheel genomen is het veel te koud voor de tijd van het jaar. Veel bewolking, regen en af en toe zelfs onweer, slechts zelden afgewisseld met een voorzichtig door de wolken brekende zon. Zelfs in huis vinden we het koud.

Dat wil niet zeggen dat de natuur helemaal stil staat. De fruitbomen bloeien als nooit tevoren en de berg tooit zich weer in het groen. Er nestelen weer veel mussen in de oude muur tegenover ons huis en dit keer ook in onze dakgoot. Er wordt af en aan gevlogen met nestmateriaal. Het terras wordt wit gekleurd door de uitwerpselen en overal liggen takjes die de mussen bij het bouwen hebben laten vallen. Het keuvelen van de mussen heeft iets vertrouwds.

Hommels proberen in de tuin een verlaten muizennest te vinden om daar hun volk te laten opgroeien en andere hommels proberen in de gaten tussen de stenen van de oude muur te komen om daar te nestelen.

Van de week werden we op een avond opgeschrikt door een groot vliegend gevaarte dat tegen de lamp op botste. Vorig jaar hebben we last gehad van hoornaars en even dachten we dat we met een koningin van doen hadden. Het dier vloog zo snel dat we het niet goed konden bekijken. Ineens was het verdwenen en we konden hem ook niet meer terug vinden. De kat wel. Die had hem ergens zien landen. Het bleek een flinke kever te zijn die leek op de scarabees op mijn boekenplank. Een meikever denk ik, het is er de tijd van het jaar voor. Gisterenavond landde er tijdens het schrijven een op mijn mouw. Het bleef gelukkig rustig zitten zodat ik de tijd had om het raam open te doen.      

Op de slaapkamer hebben we een veldmuis ontdekt. Misschien via het open raam naar binnen gekomen. Noor is geen jager. Toen ze de muis van de ene hoek van de kamer naar de andere zag lopen keek ze heel verbaasd op en volgde de muis met haar blik, maar deed niets. Toen ons wolvenjong Britt vandaag de muis in het oog kreeg wist ze meteen wat ze er aan moest doen. De muis kon weinig anders dan de trap af rennen en achtervolgt door Britt dook ze mijn bibliotheek in. Ik heb haar niet meer gezien of gehoord dus ik ga er van uit dat ze niet tussen de boeken genesteld zit. Morgen Britt nog maar eens laten speuren voor alle zekerheid.

Onder het huis bevindt zich een cave. Vorige week troffen we de vloer van de cave bezaait met kleine beesten. Jonge hagedissen van ongeveer drie centimeter lengte. Het bleken jongen van de gewone hagedis die we vaak op de stenen muur zien zitten zonnen. Een hagedis kan iets van 10 – 12 jongen krijgen, daarom leken het er in het halfduister zo veel.  

Het is nog wat frisjes, maar de lente is toch echt begonnen.

Tom Verhoeven